Αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα σύντομο ορισμό του post punk, που να περικλείει όλη την ουσία του όρου ωστόσο, και ταυτόχρονα την εξέλιξη του είδους από τη δεκαετία του '80, υπάρχει μια μικρή λεξούλα: 4AD. Μιλάμε για την ανεξάρτητη βρετανική ετικέτα της δισκογραφικής εταιρίας Beggars Banquet, που δημιουργήθηκε στα 1980. Η 4AD στέγασε πολλά νέα ονόματα, δημιούργησε μια υποκατηγορία μόνη της όλων των νέων ρευμάτων της εποχής, post punk / dark / alternative / indie rock, και τελικά ένα μύθο γύρω της. Ακόμα και σήμερα, όταν ακούω για κάποια νέα κυκλοφορία με αυτή την ετικέτα, πάντα δείχνω ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βλέπετε, οι ήχοι και τα ονόματα που βγήκαν από αυτή, σημάδεψαν ανεξίτηλα τα 80's, ειδικά αν ήσουν από εκείνους που τους άρεσε ιδιαίτερα ο σκοτεινός μεταπάνκ ήχος!
Στα 1987 οι Bauhaus, το μεγαλύτερο, τρανταχτό θα έλεγα, όνομα της ετικέτας δεν υπήρχε πια (δυστυχώς!). Η 4AD, που είχε ήδη μετεξελίξει και εμπλουτίσει τον ήχο της τη χρονια εκείνη, κυκλοφόρησε μια συλλογή με νέες ηχογραφήσεις των δυνατών ονομάτων που είχε στο δυναμικό της, δίνοντάς της για τίτλο ένα στίχο από τραγούδι των Throwing Muses. Τους ήχους της ετικέτας μου θυμίζουν συχνά κάποιες νέες κυκλοφορίες που ακούω τον τελευταίο καιρό (thanx to POEt's SOUND!!), και έχω ήδη κάνει αναφορές στο label αυτό με κάποιες αναρτήσεις μου στο google+ (Dead Can Dance, Bauhaus, Dalis Car). Δεν άντεξα στον πειρασμό όμως να κάνω και μια μικρή παρουσίαση της συγκεκριμένης συλλογής, το βινύλιο της οποίας "κοσμεί" τη δισκοθήκη μου!
Το "Lonely Is An Eyesore" ανοίγουν δυναμικά οι Άγγλοι Colourbox με το πολύ καλό (και τελευταίο τους, αφού την ίδια χρονιά διαλύθηκαν) "Hot Doggie". Ακολουθεί μια ατμοσφαιρική, ονειρική μελωδία με τίτλο "Acid, Bitter and Sad" από τους This Mortal Coil, δημιούργημα του ιδρυτή της 4AD Ivo Watts-Russel (δεν ήταν σταθερό σχήμα αλλά περιστασιακες συνεργασίες μουσικών). Τη σκυτάλη παίρνουν οι, επίσης Άγγλοι, The Wolfgang Press, με ένα τυπικό αργόσυρτο dark κομμάτι, το "Cut The Tree".
Από ένα στίχο του "Fish", που ακολουθεί, πήρε τον τίτλο η συλλογή. Πρόκειται για ένα σχεδόν ψυχεδελικό κομμάτι, με χαρακτηριστικό ρυθμό και ιδιαίτερο ήχο στις κιθάρες και στα φωνητικά των δυο κοριτσιών, ιδρυτικά μέλη και τραγουδίστριες της αμερικανικής alternative μπάντας των Throwing Muses.
Οι Αυστραλοί Dead Can Dance έχουν την τιμητική τους στη συλλογή αυτή, με διπλή συμμετοχή, και όχι άδικα. Θεωρώ ότι είναι το αντιπροσωπευτικότερο γκρουπ της 4AD, με ήχο που δύσκολα μπορείς να τον προσδιορίσεις. Ατμοσφαιρικοί σίγουρα, πράγμα στο οποίο βοηθούν τα, αιθέρια και σχεδόν απόκοσμα, φωνητικά της Lisa Gerrard, κινούνται σε διάφορα μουσικά στυλ, αναμιγνύοντας παραδοσιακούς ήχους και ρυθμούς με γρηγοριανά μέλη, μεσαιωνικούς χορούς, κέλτικα ηχοχρώματα, και όλα υπό το πέπλο μιας αρτίστικης dark ροκ. Τελικά, ίσως χαρακτηρίζουν συνολικά τον ήχο που εξέλιξε η 4AD μέσα στην πρώτη δεκαετία της. Η μια από τις δυο συμμετοχές τους εδώ, που κλείνει την πρώτη πλευρά του LP, είναι το "Frontier", που υπάρχει στο πρώτο τους άλμπουμ του 1984, όπου η απόκοσμη ερμηνεία της Gerrard μπλέκεται υπέροχα με τον πρωτόγονο αφρικάνικο ρυθμό του κομματιού.
Ατμοσφαιρικό είναι και το κομμάτι των Σκωτσέζων Cocteau Twins "Crushed", που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά του βινυλίου, ακολουθούμενο από το ορχηστρικό κιθαριστικό dark pop/rock "No Motion" των Άγγλων Dif Juz, ήχος που σε σημεία μου θυμίζει Simple Minds των αρχών της δεκαετίας ('80).
Προτελευταίο τρακ το ρυθμικό "Muscoviet Mosquito" των Ολλανδών Clan Of Xymox, ένα τυπικό δείγμα dark/post punk/synth ήχου των αρχών 80's, και το άλμπουμ κλείνει με τη δεύτερη συμμετοχή των Dead Can Dance, το αργό, σχεδόν υπνωτικό, σκοτεινό ορχηστρικό "The Protagonist" (θα μπορούσε να αποτελεί το σάουντρακ ενός δυνατού κλειστοφοβικού θρίλερ).
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σάμπλερ της 4AD αντιπροσωπευτικό των ονομάτων της την εποχη εκείνη, αλλά και ενδεικτικό της εξέλιξης του 4AD ήχου μέσα στη δεκαετία του '80. Απαραίτητο για τη συλλογή σας!
Ακολουθεί ολόκληρο το playlist του άλμπουμ.
Πηγές: Wikipedia, 4AD
Στα 1987 οι Bauhaus, το μεγαλύτερο, τρανταχτό θα έλεγα, όνομα της ετικέτας δεν υπήρχε πια (δυστυχώς!). Η 4AD, που είχε ήδη μετεξελίξει και εμπλουτίσει τον ήχο της τη χρονια εκείνη, κυκλοφόρησε μια συλλογή με νέες ηχογραφήσεις των δυνατών ονομάτων που είχε στο δυναμικό της, δίνοντάς της για τίτλο ένα στίχο από τραγούδι των Throwing Muses. Τους ήχους της ετικέτας μου θυμίζουν συχνά κάποιες νέες κυκλοφορίες που ακούω τον τελευταίο καιρό (thanx to POEt's SOUND!!), και έχω ήδη κάνει αναφορές στο label αυτό με κάποιες αναρτήσεις μου στο google+ (Dead Can Dance, Bauhaus, Dalis Car). Δεν άντεξα στον πειρασμό όμως να κάνω και μια μικρή παρουσίαση της συγκεκριμένης συλλογής, το βινύλιο της οποίας "κοσμεί" τη δισκοθήκη μου!
Το "Lonely Is An Eyesore" ανοίγουν δυναμικά οι Άγγλοι Colourbox με το πολύ καλό (και τελευταίο τους, αφού την ίδια χρονιά διαλύθηκαν) "Hot Doggie". Ακολουθεί μια ατμοσφαιρική, ονειρική μελωδία με τίτλο "Acid, Bitter and Sad" από τους This Mortal Coil, δημιούργημα του ιδρυτή της 4AD Ivo Watts-Russel (δεν ήταν σταθερό σχήμα αλλά περιστασιακες συνεργασίες μουσικών). Τη σκυτάλη παίρνουν οι, επίσης Άγγλοι, The Wolfgang Press, με ένα τυπικό αργόσυρτο dark κομμάτι, το "Cut The Tree".
Οι Αυστραλοί Dead Can Dance έχουν την τιμητική τους στη συλλογή αυτή, με διπλή συμμετοχή, και όχι άδικα. Θεωρώ ότι είναι το αντιπροσωπευτικότερο γκρουπ της 4AD, με ήχο που δύσκολα μπορείς να τον προσδιορίσεις. Ατμοσφαιρικοί σίγουρα, πράγμα στο οποίο βοηθούν τα, αιθέρια και σχεδόν απόκοσμα, φωνητικά της Lisa Gerrard, κινούνται σε διάφορα μουσικά στυλ, αναμιγνύοντας παραδοσιακούς ήχους και ρυθμούς με γρηγοριανά μέλη, μεσαιωνικούς χορούς, κέλτικα ηχοχρώματα, και όλα υπό το πέπλο μιας αρτίστικης dark ροκ. Τελικά, ίσως χαρακτηρίζουν συνολικά τον ήχο που εξέλιξε η 4AD μέσα στην πρώτη δεκαετία της. Η μια από τις δυο συμμετοχές τους εδώ, που κλείνει την πρώτη πλευρά του LP, είναι το "Frontier", που υπάρχει στο πρώτο τους άλμπουμ του 1984, όπου η απόκοσμη ερμηνεία της Gerrard μπλέκεται υπέροχα με τον πρωτόγονο αφρικάνικο ρυθμό του κομματιού.
Ατμοσφαιρικό είναι και το κομμάτι των Σκωτσέζων Cocteau Twins "Crushed", που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά του βινυλίου, ακολουθούμενο από το ορχηστρικό κιθαριστικό dark pop/rock "No Motion" των Άγγλων Dif Juz, ήχος που σε σημεία μου θυμίζει Simple Minds των αρχών της δεκαετίας ('80).
Προτελευταίο τρακ το ρυθμικό "Muscoviet Mosquito" των Ολλανδών Clan Of Xymox, ένα τυπικό δείγμα dark/post punk/synth ήχου των αρχών 80's, και το άλμπουμ κλείνει με τη δεύτερη συμμετοχή των Dead Can Dance, το αργό, σχεδόν υπνωτικό, σκοτεινό ορχηστρικό "The Protagonist" (θα μπορούσε να αποτελεί το σάουντρακ ενός δυνατού κλειστοφοβικού θρίλερ).
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σάμπλερ της 4AD αντιπροσωπευτικό των ονομάτων της την εποχη εκείνη, αλλά και ενδεικτικό της εξέλιξης του 4AD ήχου μέσα στη δεκαετία του '80. Απαραίτητο για τη συλλογή σας!
Ακολουθεί ολόκληρο το playlist του άλμπουμ.
Πηγές: Wikipedia, 4AD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου